Hildegard-Polski

29 Później powiedziano mi, że obóz został zbudowany w 1942 roku i znajdowały się tam trzy duże systemy radarowe i mnóstwo sprzętu radiowego. Obóz był podłączony do większego systemu radarowego. Wszystko z hubem w Jutland- ii. Bogø powiedział mi kiedyś, że obóz się kończy. nazywał się: Luftwaffe Radarcentral „Flugmeldemess Stellung, a punktem obsługi był Karup w środkowej Jutlandii. W obozie było jeszcze wielu niemieckich żołnierzy, tak zwanych „Helferinnen”, którzy opiekowali się różnymi systemami radarowymi. Teraz jednak byłem bezpieczny , i mie- liśmy mnóstwo jedzenia i ciepła.Wokoło obozu była niemiecka straż, ale my, uchodźcy, nie mieliśmy żadnych problemów z wejściem i wyjściem. W czwartek 26 kwietnia 1945 roku skończyłem 18 lat. Mama obiecała mi wielką im- prezę. Tego dnia pojechałem autobusem do Amagerbrogade, gdzie za duńskie kieszon- kowe kupiłem bukiet kwiatów. Urodziny spędziłam na pryczy, czując się niesamowicie samotna. Chodziłem po obozie i słuchałem wielu historii. Musieliśmy udać się wszędzie z wyjątkiem obszaru, gdzie niemieckie loty obsługiwały urządzenia sterujące systemem radarowym. Chodziłem też na krótkie spacery poza obóz, ale ostrzegano mnie, żebym nie spacerował samotnie po nieco odludnych miejscach. Widziałem las Kongelund, ale nie odważyłem się zajść tak daleko. Kiedy Hildegarda przybyła do obozu w Store Magleby, nie miała pojęcia, że była to `czysta cisza', do której przyszła w porównaniu z większością jej rodaków, którzy byli zakwaterowani m.in. w hali fabrycznej. .